Hoe wordt een minnelijke betalingsregeling getroffen in een minnelijk traject?

Door middel van “aanbod en aanvaarding” kan een betalingsregeling worden getroffen in een minnelijk traject. Er is echter geen enkele wettelijke basis waarop iemand juridisch gezien recht heeft op een minnelijke schuldregeling.

Heb je recht op een betalingsregeling?

Veel mensen denken dat ze recht hebben op een betalingsregeling, maar dat is niet het geval en onjuist. Een betalingsregeling aangeboden krijgen is echt een gunst van de schuldeiser naar de schuldenaar toe, waar geen wettelijk beroep op gedaan kan worden. Dat komt omdat er geen wetsartikel is waarin dit is opgenomen en geregeld.

Geen wettelijke grondslag voor minnelijke schuldregeling

Vanzelfsprekend zijn er veel mensen die door middel van minnelijke schuldregeling in een minnelijk traject hun incasso vordering willen betalen, maar daarvoor is geen wettelijke grondslag. Puur uit coulance van de schuldeiser kan zodoende een minnelijke regeling worden aangeboden als de schuld zich in de minnelijke incasso fase bevindt.

Betalingsregeling mogelijk tijdens een gerechtelijke incassoprocedure?

Zelfs wanneer de schuldenaar tijdens een gerechtelijke incassoprocedure aantoont (tijdelijk) niet de financiële middelen te hebben om de incassovordering te kunnen betalen, mag de rechter zonder instemming van de schuldeiser geen betalingsregeling toezeggen. Alleen als de schuldeiser instemt met een betalingsregeling kan dat worden vastgelegd in een vonnis of proces verbaal van comparitie. Als de betalingsregeling onverhoopt niet correct wordt nagekomen door de schuldenaar, heeft de schuldeiser alsnog de mogelijkheid om een gerechtsdeurwaarder de gehele vordering op te laten eisen en hoeft er niet verplicht opnieuw onderhandeld te worden over een betalingsregeling.

Gerechtelijk Dwangakkoord?

Schuldhulpverleners proberen vaak buiten de rechter om via een minnelijke schuldregeling de financiële positie van de schuldenaar onder controle te krijgen. In veel gevallen is er sprake van een hoge schuldenlast en is er een beperkte afloscapaciteit. Mocht het niet lukken om de schulden van de schuldenaar te saneren, of wanneer er één schuldeiser niet akkoord gaat en de andere schuldeisers wel akkoord gaan met een betalingsregeling, kan de schuldhulpverlener een verzoek bij de rechter neerleggen om de “dwarsliggende” schuldeiser te dwingen toch akkoord te gaan met de voorgestelde betalingsregeling. Dit wordt dan een “dwangakkoord” genoemd.

Totdat er een dwangakkoord door de rechter wordt opgelegd aan de schuldeisers, hoeft een individuele schuldeiser niet mee te werken aan een minnelijk traject, minnelijke regeling of een aanbod tegen finale kwijting.

Dit is een bijzondere gerechtelijke procedure waarvoor de schuldeisers die niet akkoord willen gaan met een minnelijke schuldregeling worden opgeroepen om aanwezig te zijn bij de inhoudelijke behandeling omtrent de schuldenpositie van de schuldenaar. De schuldeisers kunnen dan tijdens deze zitting hun redenen motiveren aan de rechter en uitleggen waarom ze niet akkoord willen of kunnen gaan met de minnelijke schuldregeling.

Alleen als de rechter de schuldeiser tijdens een gerechtelijke procedure verplicht akkoord te gaan met het dwangakkoord, moet de schuldeiser akkoord gaan met het voorstel van de schuldhulpverlener. Het gevolg daarvan is vaak dat de schuldeiser zijn vordering voor minimaal 80% moet afschrijven en vaak zelfs voor 95% of meer. In de praktijk krijgt de schuldeiser dan slechts een paar procent van zijn vordering betaald.