Wat is een dwangakkoord?

Wanneer een persoon te hoge schulden heeft en met zijn schuldeisers een akkoord wil sluiten, om een persoonlijk faillissement te voorkomen, maar een of enkele schuldeisers blokkeren dit moedwillig, wat kun je dan doen? Dan kan de schuldenaar kosteloos een verzoekschrift tot dwangakkoord indienen bij de rechtbank. Indien de rechter hiermee instemt, dan worden de protesterende schuldeisers buitenspel gezet en worden zij gedwongen om hun medewerking te verlenen aan het dwangakkoord. Het gevolg hiervan is dat zij hun vordering op deze schuldenaar voor een groot gedeelte zullen moeten afschrijven, omdat ze gerechtelijk gedwongen worden om akkoord te gaan met het voorgestelde aanbod tegen finale kwijting van de schuld.

Wat als niet alle schuldeisers akkoord gaan met voorstel tegen finale kwijting?

Als een schuldenaar niet iedereen volledig kan betalen en zodoende een betalingsregeling wil treffen met alle schuldeisers tegen finale kwijting, dan wordt afgesproken dat elke schuldeiser een bepaald percentage van zijn schuld door de schuldenaar vergoed krijgt. De voorwaarden daarbij is wel dat iedere schuldeiser gelijk wordt behandeld en hetzelfde percentage krijgt. Alleen de Overheid is hierop een uitzondering. De Staat krijgt altijd het dubbelde percentage uitgekeerd. Indien iedereen akkoord gaat met het voorstel, dan kan de schuldsanering beklonken worden. Maar het kan ook zijn dat bepaalde schuldeisers niet akkoord gaan met betaling van slechts een percentage van de schuld in plaats van volledige betaling. In dat geval kan een dwangakkoord afgedwongen worden door de schuldenaar.

Schuldeiser heeft recht op volledige betaling van zijn schuld

Wat als één schuldeiser het niet eens is met het gegeven voorstel tot betaling van een percentage en verlening van finale kwijting? Wat als deze schuldeiser dus een hoger bedrag wil ontvangen of zijn hele schuld betaald wil hebben? Deze schuldeiser kan dan aangeven dat hij niet akkoord gaat met het voorstel en zo de “deal” om er met alle schuldeisers uit te komen tegenhouden. De deal kan namelijk alleen maar rondkomen als alle schuldeisers akkoord gaan met hetzelfde betalingspercentage en daarmee finale kwijting verlenen aan de schuldenaar.

Het klinkt best vreemd dat een schuldeiser kan worden gedwongen door de rechter om mee te werken aan een dwangakkoord van een schuldenaar. Een schuldeiser heeft in principe namelijk recht op volledige betaling van de gehele schuld. Maar wat als deze schuldeiser een jaloerse ex-echtgenote is? Het kan ook zijn dat een andere schuldeiser (een norse verhuurder) nog “een appeltje te schillen heeft” met deze schuldenaar en daarom pertinent weigert om mee te werken aan een oplossing en dus overal ‘nee’ op zegt, om te treiteren. Daarmee wordt dan de boel gefrustreerd voor een groot aantal andere welwillende schuldeisers. Om toch een fatsoenlijke oplossing te bewerkstelligen is het “dwangakkoord” door de Wetgever bedacht.

Dwangakkoord kan alleen aangevraagd worden door een natuurlijk persoon

De schuldenaar kan als hij wordt geconfronteerd met een schuldeiser die zijn medewerking weigert, een verzoekschrift indienen bij de rechtbank om deze schuldeiser via een dwangakkoord alsnog te laten meewerken aan het betalingsvoorstel. Daar zijn wel enkele strikte voorwaarden aan verbonden. Een dwangakkoord kan bijvoorbeeld alleen door een natuurlijk persoon worden aangevraagd. Deze persoon dient hiervoor een verzoekschrift in bij de rechtbank. Hier zijn geen kosten aan verbonden. Zo’n zitting duurt gemiddeld ongeveer een kwartier tot een half uur.

Belangenafweging door de rechter

Schuldeisers die niet akkoord gaan met de voorgestelde regeling, worden uitgenodigd door de rechtbank om uit te leggen waarom zij hier niet mee akkoord gaan. Voor schuldeisers is het belangrijk om hier gehoor aan te geven. Zij zullen ook goede argumenten moeten hebben om de rechter te overtuigen. Indien de rechter niet overtuigd is, dan kan hij de schuldeiser dus dwingen om akkoord te gaan met de getroffen regeling. De schuldeiser wordt dus gedwongen om mee te werken aan de betalingsregeling tegen finale kwijting. Vandaar de naam dwangakkoord.

VTLB-berekening: wat is gunstiger voor partijen?

De rechter kijkt daarbij naar de VTLB-berekening. Dit is het zogenoemde “Vrij Te Laten Bedrag” dat maandelijks beschikbaar blijft voor de schuldenaar om van te leven. Het bedrag dat daarboven “overblijft” en dus verdient wordt door de schuldenaar, is dan voor de schuldeisers.

Stel iemand verdient € 2.500,- netto per maand. Het VLTB bedrag wordt vastgesteld op € 2.000,-. Dan blijft er zodoende € 500,- per maand over om onder de schuldeisers “pro rata” te verdelen.

De rechter zal dus toetsen of een schuldeiser bij de voorgestelde regeling via het dwangakkoord meer geld overhoudt dan wanneer het faillissement van de schuldenaar wordt uitgesproken. Want dat is zeer waarschijnlijk het gevolg als geen dwangakkoord wordt gesloten. In zo’n geval moeten namelijk ook kosten worden gemaakt om de bewindvoerder te betalen. Indien het betalingsvoorstel van de schuldenaar niet goed is onderbouwd, dan zal de rechter dit ook vaststellen en wordt een dwangakkoord afgewezen. In de meeste gevallen doet de rechtbank direct uitspraak of een dwangakkoord wordt toegekend of niet.

Gaat de rechter niet akkoord? Dan aanvraag Wsnp

Indien de rechter niet akkoord gaat met de regeling, dan rest voor de schuldenaar weinig anders dan een beroep te doen op de Wettelijke Schuldsaneringsregeling (Wsnp) en een persoonlijk faillissement aan te vragen. Hij kan dan over een aantal jaren schuldenvrij en met een schone lei verder met zijn leven. Er blijft dan bijna altijd minder geld over om te verdelen onder de schuldeisers.

Lees ook: Klant failliet verklaren?

Conclusie Dwangakkoord

Hoe vervelend een dwangakkoord ook is, een dwangakkoord is toch vaak gunstiger voor zowel de schuldenaar als de schuldeiser. De schuldeiser moet zijn vordering vaak voor meer dan 90% afboeken. Toch is dit vaak gunstiger dan wanneer de schuldenaar persoonlijk failliet wordt verklaard en in de WSNP terecht komt. Schuldeisers kunnen dan meestal “fluiten” naar hun geld of zien 1 a 2% van hun vordering betaald worden na een periode van 3 tot 5 jaar.

Heeft u vragen na het lezen van deze blog of wilt u meer weten over een dwangakkoord? Aarzel niet en neem contact met ons op!