Dagelijks tussen 8 en 20 uur
073 203 22 22
073 203 22 22
Als schuldeiser wilt u natuurlijk graag dat de schuldenaar de openstaande vorderingen aan u betaalt. Daarbij is het belangrijk om te voorkomen dat vorderingen verjaren. Als een vordering verjaart, dan vervalt immers het wettelijke vorderingsrecht. Daardoor wordt het moeilijker voor u als schuldeiser om uw vorderingen alsnog betaald te krijgen, maar u mag vanzelfsprekend altijd proberen om uw schuld te incasseren.
Wat is verjaring? Verjaring treedt van rechtswege in indien een bepaalde periode is verstreken nadat een vordering opeisbaar is geworden en deze niet is betaald. Als een rechtsvordering verjaart dan vervalt het wettelijke vorderingsrecht van de schuldeiser en kan de vordering niet meer worden afgedwongen via de rechter. Dat betekent niet dat de vordering niet meer bestaat. Deze wordt op dat moment omgezet in een niet-afdwingbare natuurlijke verbintenis. Een niet afdwingbare natuurlijke verbintenis kunt u vergelijken met het winnen van een weddenschap. Wanneer de tegenpartij zijn belofte (bij verlies) niet nakomt, kunt u niet naar de rechter gaan om nakoming te eisen. Dat is ook zo bij natuurlijke verbintenissen.
Vorderingen blijven in principe ongewijzigd bestaan en kunnen ook na langere tijd nog worden geïncasseerd. De verjaring gaat ook niet automatisch in. De schuldenaar moet namelijk expliciet een beroep op de verjaringstermijn doen om onder zijn schuld uit te kunnen komen. Indien hij dat niet doet en de schuld alsnog erkent, bijvoorbeeld door alsnog een deel te betalen, uitstel te vragen of een betalingsregeling af te spreken, dan kan hij later geen beroep meer op die verjaring doen.
De standaard verjaringstermijn in de wet is vijf jaar nadat de vordering is ontstaan of opeisbaar is geworden. Voor vorderingen die zijn vastgesteld in een vonnis van de rechtbank, geldt altijd een verjaringstermijn van twintig jaar. Bij stuiting van een vordering die is vastgesteld door de rechter, geldt (na verloop van 20 jaar) een nieuwe termijn van vijf jaar.
Er zijn ook vorderingen met een kortere verjaringstermijn. De verjaringstermijn van vorderingen op consumenten en particulieren is bijvoorbeeld twee jaar. Het gaat hierbij om consumptiegoederen, zoals levensmiddelen en wasmachines, maar ook gas en elektra. Ook een geldlening die direct is afgesloten voor de koop van een stoffelijke zaak kent een verjaringstermijn van twee jaar. Daarbij kunt u bijvoorbeeld denken aan een kredietovereenkomst ten behoeve van de aankoop van een auto voor privégebruik. Zolang de betalingstermijnen worden betaald, is de hoofdsom niet opeisbaar. Zodra om welke reden dan ook de hoofdsom wordt opgeëist, bijvoorbeeld door dat de schuldenaar niet meer betaalt, gaat een verjaringstermijn van twee jaar lopen.
Bij zakelijke diensten geldt een verjaringstermijn van vijf jaar. Hierbij kunt u denken aan het boeken van een zakelijke reis, of een zakelijke verzekering. Ook het aangaan van een lening of de rekening van een tandarts of huisartsbezoek, kent een verjaringstermijn van 5 jaar. Ook bij alimentatie geldt een verjaringstermijn van vijf jaar. Betaalt uw ex partner geen of te weinig alimentatie? U kunt dit dus tot 5 jaar terug vorderen door het inschakelen van een gerechtsdeurwaarder. Het LBIO, zie www.lbio.nl kan en mag slechts tot een half jaar terug onbetaalde alimentatie vorderen.
Indien de verjaringstermijn bijna verloopt, dan kunt u er als schuldeiser voor zorgen dat er een nieuwe termijn bijkomt om uw vordering te incasseren. Dit wordt “stuiten” genoemd. Bij stuiting wordt de schuldenaar vóór het einde van de verjaringstermijn geïnformeerd dat de vordering nog altijd bestaat en dat nakoming (opnieuw) wordt gevorderd. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door de schuldenaar een aangetekende betalingsherinnering of aanmaning te sturen waarin u ondubbelzinnig nakoming van betaling vordert.
De beste oplossing om een verjaring van uw vordering te voorkomen en nakoming te vorderen van uw schuldenaar, is om per deurwaardersexploot uw vordering te laten stuiten. Dan heeft u absolute zekerheid dat uw vordering correct wordt gestuit. Die zekerheid heeft u niet bij het versturen van een aangetekende brief. Een aangetekende brief zegt namelijk alleen iets over de envelop, maar niets over de inhoud van uw brief in de envelop.
Een andere mogelijkheid is om als schuldeiser zelf een gerechtelijke procedure te starten, bijvoorbeeld bij de Kantonrechter. Dan stuit u automatisch de verjaring van uw vordering.
Bij het schrijven van uw dagvaarding, is het van belang dat u duidelijk omschrijft om welke vordering het gaat en welk recht op nakoming wordt voorbehouden.
Zonder een expliciet beroep te doen op nakoming van betaling van uw vordering, kan deze verjaren. De schuldenaar kan dan met succes een beroep doen op verjaring van uw vordering.
Schuldeiser moet kunnen bewijzen dat de verjaringstermijn tijdig is gestuit, voor het geval dat zijn schuldenaar terecht een beroep doet op verjaring. Het meest eenvoudige bewijs dat een vordering tijdig is gestuit, is een betekende akte van een gerechtsdeurwaarder te overleggen tijdens de gerechtelijke procedure. Deze akte wordt ook wel deurwaardersexploot genoemd en hier gaat een dwingende bewijskracht van uit. In het deurwaardersexploot staat expliciet de datum en tijd van de stuiting vermeld, alsmede het bedrag waarvoor nakoming wordt gevorderd. Daarnaast staat er ook in beschreven op welke wijze (persoonlijk of bijvoorbeeld aan een huisgenoot) de schuldenaar in kennis is gesteld van de stuiting. Op de akte staat uiteraard ook vermeld door welke gerechtsdeurwaarder de vordering is gestuit.
Indien een schuldeiser niet kan bewijzen dat de verjaring tijdig is gestuit, terwijl de schuldenaar zich terecht op verjaring beroept, dan kan schuldeiser de vordering niet meer (gerechtelijk of via een gerechtsdeurwaarder) afdwingen. Uw vordering is dan niets meer waard.
Het feit dat een vordering is verjaard, betekent niet dat een schuldeiser niet meer mag proberen om de vordering alsnog te incasseren. Hij kan dit alleen niet afdwingen via een rechter als de schuldenaar zich terecht op de verjaring beroept.
Het is dus mogelijk om zelf een gerechtelijke procedure te starten voor een vordering die al verjaard is. Een rechter mag in zo’n geval ambtshalve dan ook niet zeggen dat een vordering is verjaard. Zolang de schuldenaar zich niet expliciet beroept op verjaring, dan mag de rechter hem hier dus niet op wijzen. Zodoende bestaat de mogelijkheid dat de schuldenaar verstek laat gaan bij de oproeping om zijn grieven kenbaar te maken aan de Kantonrechter. Het kan ook zijn dat hij zich niet bewust is van de verjaring en op inhoudelijke gronden de vordering gaat betwisten. In dat geval kan er een inhoudelijke discussie plaatsvinden over de grondslag van uw vordering, maar staat verjaring van de vordering, dus niet ter discussie. Maakt de schuldenaar geen gebruik van zijn beroep op verjaring, dan zal hij veroordeeld worden te betalen en start er een nieuwe verjaringstermijn van 20 jaar.
Start u geen gerechtelijke procedure, maar doet de schuldenaar vervolgens een (betalings) handeling waarmee hij de vordering erkent, dan gaat de verjaringstermijn van 2 of 5 jaar opnieuw lopen. Slimmer is uiteraard dat u als schuldeiser een vordering niet laat verjaren en tijdig tot stuiting of incassering overgaat.
Heeft u vragen na het lezen van deze blog of over de verjaring van uw vordering? Aarzel niet en neem contact met ons op!
