Dagelijks tussen 8 en 20 uur
073 203 22 22
073 203 22 22
De kosten die een gerechtsdeurwaarder of incassobureau in rekening brengt bij u als schuldeiser, worden ook wettelijke incassokosten of buitengerechtelijke incassokosten genoemd. Dit zijn de kosten die gemaakt moeten worden door de gerechtsdeurwaarder of het incassobureau om een vordering geïncasseerd te krijgen.
In het algemeen moet de schuldeiser deze kosten betalen aan het incassobureau of aan de deurwaarder die hij opdracht gegeven heeft om de schuld te incasseren. Deze kosten leveren dus een schadepost op voor de schuldeiser en deze schade wil de schuldeiser weer verhalen op de schuldenaar.
Voor u als schuldeiser is het belangrijk om goed te kijken hoe een factuur van het incassobureau of het gerechtsdeurwaarderskantoor is opgebouwd. Want hoewel de regels duidelijk zijn vastgelegd in de wet, komt het nog altijd voor dat partijen deze regels rond wettelijke incassokosten en buitengerechtelijke incassokosten proberen te omzeilen, terwijl dit niet is toegestaan.
Er worden dan bijvoorbeeld aanmaningskosten, herinneringskosten, administratiekosten of bureaukosten in rekening gebracht, maar deze extra kosten mogen simpelweg niet meer op de factuur staan, omdat deze allemaal onder de buitengerechtelijke incassokosten vallen. Omdat dit in het verleden in sommige gevallen tot buitenproportioneel hoge kosten leidde voor schuldenaren en schuldeisers, is op 1 juli 2012 de Wet normering buitengerechtelijke incassokosten ingevoerd. Daarin is een staffel opgenomen waarmee de buitengerechtelijke incassokosten kunnen worden berekend. Bovendien is er een maximum aan verbonden. Het doel van deze wet is om consumenten en eenmanszaken tegen onredelijk hoge incassokosten te beschermen.
Het wettelijk maximum voor incassokosten is als volgt opgesteld:
Het wettelijk minimum bedrag dat gerekend mag worden voor incassokosten is 40 euro.
Voordat wettelijke of buitengerechtelijke incassokosten in rekening kunnen worden gebracht bij een schuldenaar, moet de schuldeiser wel aan een aantal eisen voldoen. Zo moet de schuldeiser bijvoorbeeld eerst nog een laatste aanmaning versturen en de particuliere schuldenaar nog minimaal 15 dagen de tijd geven om de vordering alsnog te voldoen. In deze aanmaning dient de schuldenaar geïnformeerd te worden over de incassokosten die voor zijn rekening komen als hij de openstaande vordering niet op tijd betaalt. Daarbij moet het exacte bedrag aan incassokosten in de ingebrekestellingsbrief worden genoemd, berekend volgens het staffel uit de Wet normering buitengerechtelijke incassokosten.
Er mogen alleen incassokosten worden berekend over het deel van de vordering dat nog niet is betaald. Indien een schuldenaar al een deel van de schuld heeft betaald, dan mag de schuldeiser over dat deel van de vordering dus geen incassokosten meer rekenen. Ook als een incassobrief over meerdere rekeningen gaat, dan mag er maar één keer incassokosten worden berekend over dit totaalbedrag. Een schuldenaar die een aanmaning heeft gekregen omdat hij meerdere maanden achterloopt met het betalen van zijn energierekening, krijgt dus maar één keer incassokosten in rekening gebracht over dit totaalbedrag. De buitengerechtelijke incassokosten mogen ook alleen in rekening worden gebracht over de hoofdsom van de vordering op de schuldenaar en niet over de wettelijke (handels) rente.
Bedrijven die handel drijven met elkaar mogen onderling andere afspraken maken en daarin afwijken van de wettelijk vastgestelde bedragen voor buitengerechtelijke incassokosten. Vaak worden deze afspraken vastgelegd in de algemene voorwaarden van de schuldeiser.
Toch kan het in zo’n situatie gebeuren dat een rechter in een procedure deze afwijkende en meestal hogere buitengerechtelijke kosten matigt en terugbrengt tot het bedrag zoals dat in de wet is bepaald voor consumenten en eenmanszaken. De rechter zal deze matigingsbevoegdheid echter niet gebruiken als blijkt dat de werkelijke incassokosten niet hoger liggen dan het wettelijk bepaalde bedrag. Voor deurwaarders is het dus belangrijk dat zij de juiste beschrijvingen opnemen in hun dagvaarding, als zakelijke partijen gezamenlijk hogere incassokosten zijn overeengekomen.
In de wet is ook bepaald dat een schuldenaar die te laat betaalt, wettelijke (handels)rente is verschuldigd over het bedrag dat hij te laat betaalt. De schuldenaar moet wettelijke rente betalen vanaf het moment dat hij in verzuim is. Daarbij maakt het niet uit of de schuldeiser daadwerkelijk schade heeft geleden door de te late betaling. Het feit dat te laat wordt betaald, is voldoende om het betalen van wettelijke rente te kunnen afdwingen. De wettelijke rente wordt door de regering vastgesteld. Dit gebeurt halfjaarlijks. Telkens wanneer de wettelijke rente opnieuw wordt vastgesteld, is dat rentepercentage vanaf dat moment van toepassing.
In geval van handelsovereenkomsten is de wettelijke handelsrente van toepassing. Een handelsovereenkomst is een overeenkomst tussen ondernemingen onderling en tussen ondernemingen en overheidsinstanties tot het leveren van goederen of diensten tegen betaling. Anders dan bij de wettelijke rente is voor verschuldigdheid van de wettelijke handelsrente geen verzuim vereist. Het gaat namelijk om een handelsovereenkomst. Daarin is meestal een uiterste datum van betaling opgenomen. Betaalt de schuldenaar niet uiterlijk op die datum, dan is hij wettelijke handelsrente verschuldigd vanaf de dag volgende op de overeengekomen uiterste dag van betaling. Ook de wettelijke handelsrente wordt halfjaarlijks aangepast door de regering. Telkens wanneer de wettelijke handelsrente opnieuw wordt vastgesteld, is dat rentepercentage vanaf dat moment van toepassing. De wettelijke handelsrente wordt, net als de wettelijke rente, jaarlijks cumulatief berekend. De wettelijke handelsrente is een aantal procenten hoger dan de wettelijke rente.
Heeft u vragen na het lezen van deze blog? Aarzel niet en neem contact met ons op!
